بگذار بسوزیم و از گروه لفت بدهیم

آلبرت‌زاده به شدت مدرن است و اگر روزی رنگ جورابش با رنگ دستمال گردنش همخوان نباشد، از خانه بیرون نمی‌رود. یک روز آقای کتابچی بی‌حوصله روی صندلی‌اش لم داده بود. می‌خواست چیزی گفته باشد، همین طوری پراند: آقا این روزها مردم کتاب نمی‌خوانند. همه سرشان داخل گوشی همراهشان است. دیشب مهمانی بر ما نازل شده بود، به جای احوالپرسی، اول رمز اینترنت وای‌فای ما را پرسید. این آقا تا آخرش سرش توی گوشی‌اش بود. موقع خداحافظی هم از گروه لفت داد، رفت.

آقای پیرنیاکان با نوک پا، پشت پاشنه‌اش را خاراند و گفت: آقا مشکل از کتاب‌هاست. قدیم شاهنامه چاپ می‌شد به چه بزرگی. باید با کارگر و نیسان شاهنامه را تا خانه می‌بردی. حالا شاهنامه چاپ می‌شود جیبی. آقا شاهنامه جیبی، گدانامه‌ هم نیست، چه برسد به شاهنامه. قدیم کتاب فکاهی چاپ می‌شد، بس که می‌خندیدیم، دل و روده برایمان نمی‌ماند، حالا کتاب را به اسم طنز چاپ می‌کنند، می‌خریم، دریغ از یک پوزخند. قدیم کتاب می‌خریدیم. 50 روز می‌خواندیم، مگر تمام می‌شد. حالا کتاب می‌خری، شب نشده تمام شده، تازه تهش هم دو قران سواد و معلومات دستگیرت نشده. آن وقت‌ها کتاب شعر چاپ می‌شد به چه کلفتی. دو تا می‌گذاشتی زیر پایت قدت به سقف خانه می‌رسید و لامپ‌های سوخته را عوض می‌کردی. حالا با این دو ورق کتاب‌های شعر جدید، آینه روشویی را هم نمی‌توانی پاک کنی.

آلبرت‌زاده که تا به حال درگیر مدیریت گروه جدیدالتاسیس‌اش در تلفن همراه بود، سرش را بلند کرد و دستمال گردنش را مرتب کرد و گفت: بله درست می‌فرمایید. مشکل کمبود مطالعه اصلا ربطی به اینترنت و تلفن همراه ندارد. مشکل از کتاب است. خارجی‌ها کل دیوان هومر و شکسپیر را در یک کتاب اندازه کف دست چاپ کرده‌اند. فکر می‌کنی دو صفحه است باز که می‌کنی، می‌بینی 2000 صفحه است. کاغذ که نیست انگاری پوست پیاز است. پاره هم نمی‌شود. از فناوری نانو استفاده کرده‌اند. فناوری نانو می‌دانید چیست؟ از خرده‌های نان که ما دور می‌ریزیم، کاغذ درست می‌کنند. سرانه مطالعه آنجا 24 ساعت در روز است. شاید باور نکنین ولی بچه دو ساله آنجا مثل بلبل، انگلیسی حرف می‌زند. اینجا پیرمرد 90 ساله هم دو کلمه انگلیسی بلد نیست. آدم دلش می‌گیرد. ولم کنید آقا! بگذارید در درد خودمان بسوزیم و با گروهمان بسازیم.

علیرضا لبش

جام جم