ماهی‌های دیگر را دریابیم

گذشته از سنگینی هزینه تلفات این حجم عظیم ماهیان و خسارتی که در این میان به‌وقوع پیوسته است، آنچه بیش از هرچیز، خبرساز و البته شگفتی‌ساز شده است، نتایج و گفته‌های ضد و نقیضی است که از روز وقوع ماجرا تا امروز، از سوی مسئولان دو نهاد دولتی مربوط به این موضوع درباره دلیل وقوع این اتفاق منتشر می‌شود؛ روایت‌های متفاوتی که به نظر می‌رسد بیش از آن‌که بخواهد به طور حقیقی درباره دلیل وقوع این اتفاق واکاوی و اطلاع‌رسانی کند، سعی دارد از سازمان موردنظر سلب مسئولیت کند.

ورود فاضلاب خام شهرک واوان به دریاچه فشافویه شهرستان اسلامشهر، اولین اظهارنظری بود که درباره دلیل وقوع این اتفاق از سوی شوکتی، رییس اداره محیط‌زیست شهرستان ری در گفت‌وگو با سایت محیط‌زیست ایران مطرح شد.

این اظهارنظر البته خیلی زود از سوی محمدی، مدیر دفتر نظارت بر بهره‌برداری فاضلاب شرکت آب و فاضلاب استان تهران رد و دلیل مرگ ماهی‌ها کاهش شدید آب این دریاچه عنوان شد.

جالب اینجاست که محیط‌زیست منطقه، نه‌فقط آب سد را آلوده می‌داند، بلکه حتی نسبت به آلوده شدن آب چاه‌ها بر اثر آلودگی فاضلاب واوان هشدار داده، اکنون آب و فاضلاب تهران می‌گوید که آب سد را آزمایش کرده و مطمئن شده که استاندارد است.

امروز هم در اظهارنظر دیگری که از سوی سازمان محیط‌زیست استان تهران منتشر شد، کاهش شدید آب دریاچه و کمبود اکسیژن از یک‌سو و ورود فاضلاب از سوی دیگر به عنوان دلایل این فاجعه مطرح شد که البته ورود فاضلاب برای چندمین بار از سوی شرکت آب و فاضلاب تکذیب و رد شد.

به هرحال از این اخبار ضدو نقیض که بگذریم مساله وجود مجوز برای مالک و بهره‌بردار هم موضوعی است که هنوز کاملا مشخص نیست و حالا و پس از وقوع این حادثه، صحبت از نداشتن مجوز مالک مطرح شده است.

دامن زدن به این مساله با این میزان اخبار ضد و نقیض، حالا دیگر نوشدارو پس از مرگ سهراب است و آنچه مردم از مسئولان می‌خواهند علاوه بر صداقت و شفاف‌سازی، کمی تدبیر و چاره‌اندیشی برای پیشگیری از وقوع اتفاقات این‌چنینی در آینده است، زیرا با توجه به مساله کمبود آب و خشکسالی در کشور و کاهش شدید آب تالاب‌ها و سدها از یک‌سو و وجود هزاران حوضچه پرورش ماهی در کشور، وقوع دوباره چنین اتفاقاتی در صورت اهمال‌کاری مجدد، دور از تصور نیست.

فاطمه مرادزاده‌ -‌ گروه ایران