قانون جشنواره فیلم فجر ‌اشکال دارد

سه‌گانه موفق و متفاوت تلویزیونی او به نام‌های «سپیده»، «ستاره» و «سایه» حاصل همین نگاه تجربه‌گراست؛ آثاری که با تعامل تعمق ورز و اندیشه‌گرایانه نویسنده، کارگردان و بازیگران و سایر عوامل فنی بنا را بر فاصله گرفتن از کلیشه‌های مرسوم گذاشته بودند.

حجازی در سینما نیز به‌دنبال قالب‌ها و شیوه‌های متفاوتی است و تلاش دارد حرف زمانه را با نزدیک‌تر شدن به آدم‌های جامعه و تمرکز روی آنها بیان کند. نگاهی که در دو فیلم اخیر او یعنی«زندگی خصوصی آقا و خانم میم» و «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو»‌ به دستاوردهای خوبی منجر شده است.

جدیدترین ساخته‌اش یعنی زندگی مشترک آقای محمودی و بانو به‌دلیل سوءبرداشت‌ها یک سالی امکان نمایش پیدا نکرد و در جشنواره امسال هم باوجود تائید هیات انتخاب و فقط به‌دلیل قانون حضور در جشنواره خارجی راهی به بخش مسابقه فیلم‌های سینمای ایران نیافت. اما هیات انتخاب بخش مسابقه بین‌الملل، فیلم را برای رقابت در این بخش گزینش کرد، مساله‌ای که تا اندازه‌ای موجب دلخوری کارگردان شد و او بیشتر دوست ‌داشت جای این حضورها عوض می‌شد.

با روح‌الله حجازی که فیلمش افتتاح کننده جشنواره امسال بود، گپ کوتاهی زده‌ایم.

حضور در جشنواره‌ای که این همه فیلمساز پیشکسوت و معتبر در آن شرکت دارند چه حسی به شما به‌عنوان یک فیلمساز جوان می‌دهد؟

خیلی خوب است و همین اسم‌ها و عنوان‌های بزرگ کافی است که جشنواره فیلم فجر امسال رونق پیدا کند. ما با نام و آثار هرکدام از فیلمسازان شاخص این دوره خاطرات فراوانی داریم و به خاطر همین مساله همه منتظرند ‌آثار جدید این کارگردان‌ها را ببینند. بخصوص این‌که چند سالی می‌شود از برخی از آنها فیلمی ندیده‌ایم و دوست داریم بدانیم آنها با چه اثری به سینما برخواهند گشت.

با این نشانه‌ها انتظار می‌رود ‌ در این دوره شاهد جشنواره‌ای خوب و متفاوت باشیم.

فکر می‌کنید این حضور پرچهره به خروجی مناسبی در اکران سال آینده منجر خواهد شد؟

امیدوارم این‌طور باشد، البته همه چیز ‌ به کیفیت آثار بستگی دارد. به هرحال تماشاگران همیشه ثابت کرده‌اند غیر از این‌که فیلم‌های کارگردان‌های بزرگ را دنبال می‌کنند، بیشتر از آن به کیفیت اثر آنها بها می‌دهند و دقت می‌کنند.

به نظرم مهم این است که مخاطبان بیش از نام‌ها به خود اثر نگاه کنند و آن را معیار قضاوت و نظر نهایی قرار دهند. ان‌شاءالله آثار جشنواره امسال هم فیلم‌های قابل تامل و با کیفیتی باشد و آن آشتی موردنظر مردم با سینما هم اتفاق بیفتد.

از اظهارنظرها و حال و احوالتان برمی‌آید‌ دوست داشتید به جای حضور در بخش مسابقه بین‌الملل در بخش سودای سیمرغ شرکت می‌کردید. چه شد‌ به مسابقه راه نیافتید؟

دلیلش قانون جشنواره فیلم فجر است که به نظرم اشکال دارد و باید اصلاح شود. الان شرایط طوری است که فیلم‌هایی که پیش از جشنواره فیلم فجر در جشنواره دیگری حضور پیدا می‌کنند نمی‌توانند در بخش مسابقه شرکت کنند. در حالی که اتفاقا این مساله باید در بخش مسابقه بین‌الملل لحاظ شود، نه برای مسابقه سینمای ایران.

همه جشنواره‌های دنیا به بخش بین‌الملل خود اهمیت بیشتری می‌دهند و چنین قوانینی را برای آن بخش وضع و اجرا می‌کنند. بااین‌که دوست داشتم در بخش مسابقه سینمای ایران حضور پیدا می‌کردم، اما از شرایط فعلی هم ناراضی نیستم.‌ یعنی این‌که اعضای هیات انتخاب، فیلم من و فیلم آقای کیانوش عیاری (خانه پدری) را دیده و برای حضور در بخش مسابقه پسندیده، ولی تنها به‌دلیل قانون نتوانسته‌اند نام این آثار را در بخش اصلی قرار دهند. برای همین فقط این دو فیلم را در بخش خارج از مسابقه برای تماشاگران به نمایش می‌گذارند، موردی که به این شکل پیشتر در جشنواره فیلم فجر سابقه نداشته است.

زندگی مشترک آقای محمودی و بانو چه فضایی دارد؟

این کار اثری در ادامه فیلم قبلی‌ام زندگی خصوصی آقا و خانم میم است، اما به لحاظ داستان، بازی‌ها و موارد فنی فضای متفاوت تری نسبت به آن دارد.

در بخش بین‌الملل امیدوار به کسب جایزه هستید؟

جایزه گرفتن و تشویق شدن که همیشه خوب و لذتبخش است، ولی از سلیقه داوران این بخش که بیشتر آنها هم خارجی هستند خبر ندارم. فقط می‌دانم فیلمم اثری با موضوع جهانی است و زندگی زناشویی و روابط آدم‌ها مختص و محدود به کشور خاصی نیست و از این جنبه همه می‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند.

علی رستگار‌‌ /‌‌ گروه فرهنگ و هنر