می‌توان مناظره کرد، اما...

استدلال منتقدان احمدی‌نژاد این است که هدف رئیس‌جمهور پیشین از طرح موضوع مناظره، رفع اتهام از خود به دو شکل است؛ اول این‌که اگر مناظره برگزار شود، محمود احمدی‌نژاد با سابقه‌ای که در برخی مناظره‌ها و رویارویی‌های مستقیم سیاسی دارد، می‌تواند با طرح برخی موضوعات، دولت را در موضعی قرار دهد که مایل به قرار گرفتن در آن نیست و در شکل دوم اگر دولت حاضر به قبول مناظره نشود، این گزاره قابل طرح است که دولت قبل حرف‌هایی برای دفاع از خود داشت، اما نگذاشتند مطرح کند.

در مقابل، به نظر می‌رسد که برپایی چنین مناظره‌ای می‌تواند نه در سطح روسای جمهور کنونی و پیشین، بلکه در سطوحی پایین‌تر میان مدیران دولت دهم و یازدهم برگزار شده و اتفاقا فوایدی هم برای دولت و هم برای کشور داشته باشد.

برپایی چنین مناظره‌ای اولا وضع آمارهای موجود در کشور را که گاهی برای مردم سرگردانی به بار می‌آورد، روشن کرده و خلأهای آماری را که باعث می‌شود دولتمردان و منتقدان نتوانند بر سر یک چارچوب مشخص به بحث بپردازند، مشخص می‌کند.

ثانیا چنین مناظره‌ای می‌تواند بازی رقیب در زمین دولت مستقر نیز قلمداد شده و به دولت این امکان را بدهد تا همچون ایام انتخابات ریاست جمهوری، با طرح یک دوقطبی سیاسی، بدنه اجتماعی حامی خود را بار دیگر منسجم کند بنابراین فارغ از تمام تحلیل و تفسیرهای موجود، چنین نیست که پیشنهاد محمود احمدی‌نژاد یک بازی دوسر برد برای او باشد؛ بلکه بیشتر به آزمون سیاسی می‌ماند که اگر با در نظر گرفتن سازوکار یک مباحثه منطقی و مبتنی بر آمارهای رسمی و قابل پذیرش برای هر دو طرف باشد، می‌تواند نتایج مثبتی برای اقتصاد و سیاست دربر داشته و دور باطل «نقد‌گذشته بدون فرصت دفاع مسئولان وقت» را که تجربه این سال‌ها نشان می‌دهد گریبان همه را خواهد گرفت، متوقف کند، اما اگر حاشیه بر متن غلبه کند، بدیهی است که جز تشدید گسست‌های سیاسی حاصلی دیگر ندارد.

چنین است که اکنون فارغ از نیت اصلی طرح موضوع مناظره، باید رسانه‌ها و نهادهای غیردولتی تلاش کنند تا سنت مناظره صادقانه و نه شعاری و عوام‌فریبانه را احیا کنند تا همه فارغ از ژست‌های سیاسی، پاسخگوی عملکرد خود باشند.

مصطفی انتظاری هروی - گروه سیاسی