گزارشی از بازار کارت عروسی و خنچه عقد در پایتخت

دختر و پسر آماده‌اند؟ مجلس قند و نبات و سور و ساز است امشب

آتش‌بازی و نورافشانی به عروسی‌ها رسید

برگزاری مراسم جشن‌های ماه‌رمضان، اعیاد مذهبی، هفته دفاع‌مقدس، هفته نیروی انتظامی، جشنواره‌های فیلم، روز جهانی کودک، آزادسازی خرمشهر، یادواره شهدا، پیروزی تیم‌ملی والیبال، قهرمانی یک تیم فوتبال در لیگ‌برتر و حتی افتتاحیه یک کارخانه یا سازمان کوچک و بزرگ دنگ‌وفنگ زیادی دارد که یکی از آنها اجرای مراسم آتش‌بازی و نورافشانی است. جزیی کوچک اما نه‌چندان کم‌هزینه که کم‌کم به یکی از رسم و رسوم‌های ثابت برگزاری هر جشن و سروری حتی در مقیاسی کوچک‌تر همچون عروسی‌ها و جشن‌تولدها تبدیل شده است؛ مراسمی که به گمان یکی از آگهی‌های لوازم فروش آتش‌بازی، قرار است چشم‌ها را خیره کند و قلب‌ها را به‌وجد آورد.

کد خبر: ۶۰۹۸۵۵

به گزارش جام جم سرا به نقل از روزنامه شرق- میزان تحت‌تاثیر قراردادن چشم‌ها و قلب‌ها با نور و آتش، نسبت مستقیمی دارد با هزینه‌ای که برای این کار پرداخت می‌شود. قاعده این است که مشتری هزینه‌ای را که برای مراسم نورافشانی در نظر گرفته است اعلام کند. بعد، بر اساس آن فروشنده لوازم آتش‌بازی که البته اجرای مراسم نورافشانی را هم برعهده دارد، پکیجی از نورافشانی و آتش‌بازی زمینی و هوایی را ترتیب می‌دهد. به عبارت دیگر رسم نیست که زیاد درباره نوع اجناس، رنگ نور و آتش، شکل‌هایی که روی هوا و زمین ایجاد می‌شود، قیمت جزیی و مدل‌های آن صحبت کرد. پرس‌وجو ضرری ندارد اما مساله این است که بازار فروش لوازم آتش‌بازی آنچنان آشفته است و به قول اغلب آنانی که به این حرفه مشغول هستند، دست زیاد است و پنهان‌کاری و به جیب زدن پول به هر قیمتی حرف اول را می‌زند که کنجکاوی زیاد فقط سردرگمی را بیشتر می‌کند و تصمیم‌گیری را دشوارتر.

به گفته آقای «ح» یک آتش‌بازی ساده حول‌وحوش ۱۶۰هزارتومان می‌شود که شامل آتش‌بازی سرد و نورافشانی هوایی و یک تونل ساده است. اما او می‌گوید: یک عروسی داشتیم توی تابستان و قبل از ماه رمضان که ۳۲میلیون تومان شد. همه‌اش آتش‌بازی بود. برای هر کاری آتش روشن می‌شد: ورود، خروج، کیک، شام، سفره عقد، همه چی.

کهکشان، آتش‌فشان، آبشار، منور، توپی، مشعل و... اسم‌های من‌درآوردی بی‌شمار است اما در اصل آتش‌بازی سرد داریم و آتش‌بازی گرم؛ که این دو نوع آتش‌بازی شاخه‌هایی دارند به نام آتش‌بازی زمینی و هوایی. در آتش‌بازی و نورافشانی سرد خطری متوجه جمع حاضر نیست. این نوع آتش‌بازی توسط دستگاه و از طریق جریان الکتریسیته اجرا می‌شود؛ دستگاه‌هایی که مشتری اصلی‌شان تالارها و شهرداری‌ها هستند. قیمت این دستگاه‌ها از 300هزارتومان شروع و به 20میلیون‌تومان هم می‌رسد. آتش‌بازی گرم یعنی مهماتی که فیتیله دارند و دستی یعنی با فندک و کبریت روشن می‌شوند که خطر آتش‌سوزی در این نوع آتش‌بازی، ریسک استفاده از آنها را بالا می‌برد. قیمتشان از شش‌هزارتومان شروع می‌‎شود که بیشتر به کار مراسم‌های خصوصی می‌آید و در ابعاد سنگین‌‌تر به بیش از صدهزارتومان هم می‌رسد که مناسب جشن‌های عمومی و سطح شهر هستند.
آقای «پ» یکی از فروشندگان لوازم و اجرا‌کنندگان مراسم آتش‌بازی که سایتی هم در این زمینه دارد درباره برگزاری مراسم نورافشانی در جشن‌های سطح شهر می‌گوید: «برای مراسم‌هایی که جشن خاصی است، همچون عیدها فقط هوایی استفاده می‌شود. یعنی یک نوری باشد که برود بالا و نورافشانی کند و مردم این را ببینند و لذت ببرند. حالا اگر روی زمین هم کاری استفاده شود، بد نیست اما در مجموع، مبنای فعالیت، روی کارهای هوایی متمرکز است.»
محصولات هوایی از 16 شوت شروع می‌شوند و تا 19، 20، 30، 40، 50، 80 و 150 شوت هم ادامه دارند. این عددها تعداد شلیک‌هایی است که به سمت آسمان پرتاب می‌شود. ارتفاع آنها هم 30، 40، 50، 60 و 70 متر است. قیمت‌ها هم از یک بازه 60هزارتومانی شروع می‌شود و به یک‌میلیون‌و600هزارتومان می‌رسد.
آقای «پ» سعی می‌کند کمی راه‌وچاه نشان دهد: «تقریبا 20 نوع از این محصولات در ایران وجود دارد. از نوع 30هزارتومانی تا صدهزارتومانی. ممکن است یک نفر بگوید 35هزارتومان و یک نفر دیگر همین نوع را بگوید هزارتومان. می‌خواهد از دست شما دربیاورد. حالا این مثال کوچکش است. پیشنهادم این است که نوع محصول را نگویید.»
قیمت‌ها بر اساس جنس ایرانی یا خارجی، ارتفاع، تعداد شلیک، شعاعی که نور در آسمان تشکیل می‌دهد و از همه مهم‌تر فروشندگان متغیر است. آقای «ح» مدل دیگری از تعداد شوت و ارتفاع و قیمت ارایه می‌دهد: «تا ارتفاع 20متر، 19شوت 55هزارتومان، 20شوت 60هزارتومان، 25شوت 65هزارتومان، 36شوت 85هزارتومان و 49شوت 125هزارتومان و تا ارتفاع 30متر، 19شوت 85هزارتومان، 25شوت 105هزارتومان، 36شوت 145هزارتومان و 49شوت 185هزارتومان هزینه دارد. اما آبشار که روی زمین کار می‌شود و تا 10متر هم ارتفاع دارد از شش‌هزارتومان شروع و به 60هزارتومان ختم می‌شود.» همین روند را می‌توان با افزایش ارتفاع و شلیک‌ها و حجم ادامه داد و گیج‌تر شد، به‌خصوص وقتی پای جنس این محصولات به‌میان می‌آید. آقای «پ» می‌گوید این محصولات در نوع ایرانی، چینی و ترک در بازار وجود دارد و محصول ایرانی حرف اول را می‌زند: «مخصوصا اگر قرار باشد در ارتفاع بیشتر شلیک شوند.» آقای «م» با افتخار اعلام می‌کند که تمام اجناسشان ایرانی است و هشت‌سال است که نماینده شرکت «ن» در اصفهان هستند که سازنده لوازم و مهمات آتش‌بازی در ایران است. او اعتقاد دارد ضریب امنیت محصولات ایرانی بیشتر از مشابه خارجی است. «محصولات خارجی یا چینی داخل یکسری قوطی‌های فلزی استفاده می‌شود و اگر اشتباهی اتفاقی بیفتد و بترکد مثل خمپاره عمل می‌کند. هر چند تا حالا ما نشنیدیم اتفاق بیفتد. اما مهمات ایرانی‌ داخل یک مقوای فشرده یا چوب‌های فشرده هستند.» آقای «ح» با اطمینان می‌گوید که قاعدتا هر جنسی خارجی‌اش بهتر است. «محصولات آتش‌بازی ما چین، ترک، اوکراین و روس هستند. الان چیزی که توی عوام جا افتاده می‌گویند که جنس چینی خوب نیست. منتها چیزی که هست چین می‌آید سه، چهار تا آیتم تولید اما تاجر سطح سه و چهارش را وارد می‌کند. در کار ما اول کار ترک بعد چین و بعد هم ایران کیفیت دارد. از لحاظ قیمت هم بخواهید حساب بکنید چین یک‌چهارم نسبت به ایرانی و ترک یک‌دوم نسبت به ایرانی قیمت دارد.» علاوه بر قیمت و جنس نکته دیگری هم در انتخاب محصول دخیل است: «اگر ارگان سفارش‌دهنده وابسته به سپاه یا صنایع دفاع باشد، به خاطر بازرس‌هایی که دارند جنس ایرانی کار می‌کنیم. اما در مورد شهرداری مشکل چندانی نداریم.»
اینجاست که عاقبت پای سازمان‌ها و شهرداری‌ها که یکی از مشتریان ثابت مراسم‌های آتش‌بازی و نورافشانی هستند به میان می‌آید. روال کار به این صورت است که سازمان‌ها و ارگان‌های مختلف زیاد به جزییات کاری ندارند. آنها بودجه خود را اعلام می‌کنند و بر اساس آن از اجراکنندگان توقع دارند مراسم نورافشانی آبرومندی را برگزار کنند. آقای «پ» می‌گوید که بیشتر مراسم‌های شهرداری«صددرصد؛ هیچ‌کدام زیر سه‌میلیون‌تومان هزینه ندارد و اگر خیلی خاص باشد، بعید می‌دانم حتی بیشتر از 15 تا 20میلیون هم نباشد.»

برای نورافشانی هوایی زیر ۵۰ متر نیازی به مجوز نیست اما بالای ۵۰ متر، خودمان مجوز داریم اما باید نسبت به جا و ساعت اگر در تهران باشد به کلانتری محل و اگر خارج از تهران باشد به فرمانداری یا استانداری اطلاع دهیم

آقای «ح» از تجربه‌های کاری‌اش با شهرداری و فرهنگسراهای «اشراق»، «دارآباد»، « بهمن» و «خاوران» می‌گوید و هر دو، سه جمله، یک بار تاکید می‌کند که این کار حد ندارد و تا بی‌نهایت می‌شود خرج آتش‌هایی کرد که تنها چند ثانیه پس از انفجار محو می‌شوند: «توی مراسم ارگانی چیزی تحت‌عنوان آتش‌بازی گرم انجام نمی‌دهیم. یک وقتی می‌گویید می‌خواهم پنج‌دقیقه آتش‌بازی داشته باشم توی همین پنج‌دقیقه می‌شود 20میلیون‌تومان جنس کار کرد. معمولا شهرداری اگر بخواهد خرج نکند بین یک‌میلیون‌و 700 تا سه‌میلیون‌تومان کار می‌کند. اگر بخواهد حسابی خرج کند، می‌شود قضیه افتتاحیه پارک چیتگر که ته ندارد. می‌گویند ما این قدر پول می‌دهیم؛ مثلا 150میلیون‌تومان، شما فقط بزنید. کاری به جنس هم نداشته باشید و هر چه دوست داشتید بزنید.» او از همکارهایش شنیده است که برای 15شب در پارک چیتگر، هر شبی پنج‌میلیون گرفته‌اند. «اما جنسی که کار کرده‌اند حول‌وحوش 500هزارتومان بوده است. از ندانستن آدم‌ها سوءاستفاده می‌کنند. همین است که می‌گوییم نمی‌شود قیمت گذاشت.» تجربه دیگر آقای «ح» در میدان امام‌حسین به مناسبت شب‌های ماه‌رمضان بوده است: «10شب، شبی یک‌میلیون‌و900هزارتومان گرفتیم. چیزی نداشت. شش تا دانه آبشار و 50 تا، ارتفاع 20متر هوایی.» بعد هم از یک مراسم «درست و حسابی» نورافشانی در نیمه‌شعبان در منطقه3 می‌گوید که یکی از همکارانش برای یک‌شب شش‌میلیون‌تومان از شهرداری دریافت کرده است. برای مراسم‌های «برج میلاد»، هم کار پنج‌میلیونی داشته‌اند و هم کار یک‌میلیون‌تومانی.
نوبت به عروسی‌ها که می‌رسد اوضاع چندان فرقی ندارد. به گفته آقای «ح» یک آتش‌بازی ساده حول‌وحوش 160هزارتومان می‌شود که شامل آتش‌بازی سرد و نورافشانی هوایی و یک تونل ساده است. اما« یک عروسی داشتیم توی تابستان و قبل از ماه رمضان که 32میلیون تومان شد. همه‌اش آتش‌بازی بود. هر جای باغ که پا می‌گذاشتی آتش بازی داشت یعنی هیچ لحظه‌ای فیلمبرداری نداشت مگر اینکه آتش‌بازی داشته باشد. دایما از ساعت هشت‌شب که تابستان هوا تاریک می‌شود تا 12 شب. برای هر کاری آتش روشن می‌شد. ورود، خروج، کیک، شام، سفره عقد، همه چی» این میان یادش می‌آید که بگوید برای نورافشانی هوایی زیر 50 متر نیازی به مجوز نیست اما بالای 50 متر« ما خودمان مجوز داریم اما باید نسبت به جا و ساعت اگر در تهران باشد به کلانتری محل و اگر خارج از تهران باشد به فرمانداری یا استانداری اطلاع دهیم.»