وظایف اورژانس پیش​بیمارستانی

نمی دانیم چه چیزی در محدوده کار آنها هست و چه چیزی نیست. در بسیاری از موارد همراهان بیمار تمایل به انتقال بیمار به بیمارستانی خاص دارند یا می گویند بیمارشان پرونده در بیمارستانی خاص دارد، در حالی که اورژانس قبول انتقال بیمار را به مرکز موردنظر انجام نمی دهد. همچنین آمبولانس های 115 اجازه انتقال بیمار به مرکزی خصوصی را ندارند.

وظایف اورژانس پیش بیمارستانی (115):

ـ انجام کمک های اولیه پزشکی در مورد بیماران و مجروحان تا از مرگ فوری نجات یابند.

ـ معاینه بیمار و گزارش وضع اولیه او به پزشک مربوط تا براساس شواهد محل وقوع حادثه، وضعیت بالینی بیمار در بیمارستان مقصد تصمیم گیری شود.

ـ ایجاد اطمینان خاطر در بیمارانی که اضطراب فراوان دارند.

ـ یکی از مواردی که اگر در تمامی بیماران انجام شود، سیر درمانی را می تواند دگرگون کند رگ گیری از بیمار است. این اقدام بخصوص در بیماران تصادفی، افراد دچار خونریزی و بیماران قلبی موثر است، چراکه تا رسیدن آنها به بیمارستان ممکن است آنچنان فشارخون بیمار افت کند که امکان رگ گیری مقدور نباشد.

ـ یکی از اقدامات مهم در برخورد با بیماران مبتلا به توقف قلبی تنفسی شروع سریع احیاست. هر دقیقه که از دست می رود شانس بازگشت فرد به زندگی هفت هشت درصد کاهش می یابد.

ـ تعدادی دارو در اختیار کارکنان اورژانس پیش بیمارستانی است که با اجازه و گاهی بدون اجازه پزشک می توان آنها را تجویز کرد. به فرض نیتروگلیسیرین زیرزبانی و آسپیرین به دلیل عوارض کم و توانایی نجات جان بیماران، بدون اجازه پزشک استفاده می شود.

ـ یکی از مشکلات مراکز درمانی، نداشتن اطلاع از وضع بیماران اعزامی از سوی اورژانس 115 است. اگر امکان اطلاع وضع بیمار قبل از رسیدن به اورژانس وجود داشته باشد، کارکنان بیمارستان با داشتن آگاهی، امکانات لازم را قبل از رسیدن بیمار مهیا می کنند.

ـ رانندگی وسیله نقلیه برای رسیدن سریع به محل مأموریت و همچنین حمل بیمار به مراکز درمانی شاید کم اهمیت ترین وظیفه این قشر زحمتکش باشد. متأسفانه گاهی افراد به اشتباه آمبولانس را با تاکسی تلفنی آژیردار اشتباه می گیرند!

>> دکتر بهروز هاشمی (متخصص طب اورژانس)