برای بازگشت باید تصمیم جمعی بگیریم

کیانوش رستمی، دارنده مدال برنز المپیک 2012 لندن از جمله پنج وزنه‌برداری است که فعلا ترجیح داده‌اند دور از اردوی تیم ملی باشند و تمرینات شخصی خود را در دیارشان دنبال کنند. اما براستی چرا باید پنج وزنه‌بردار المپیکی ایران به تیم ملی کشورشان در این مقطع پشت کنند و حتی وساطت وزیر ورزش نیز برای بازگشتشان تا اینجای کار بی‌نتیجه بماند؟ وقتی با آنها حرف می‌زنی بر یک نکته تاکید دارند که حرمت‌ها در تیم ملی مخدوش شده و سرمربی تیم ملی حرمت آنها را نگه نداشته است. در حقیقت این پنج وزنه‌بردار کوروش باقری را سیبل حملات خود قرار داده‌اند و می‌گویند ما به تیم ملی برمی‌گردیم، اما فدراسیون باید مربی دیگری برای ما تعیین کند و ما جدا از برنامه‌های سرمربی تیم ملی تمرین کنیم. اما براستی مگر دوگانگی در تمرینات تیم ملی قابل تصور است که یک عده تابع یک برنامه باشند و عده‌ای دیگر برنامه‌ای جداگانه را مورد توجه قرار دهند. از قدیم نیز گفته‌اند یک بام و دو هوا نمی‌شود، اما فعلا این پنج وزنه‌بردار که می‌گویند با هم تصمیم به جدایی از تیم ملی گرفته‌اند و با هم نیز باید تصمیم به حضور بگیرند، دور از تیم ملی مانده‌اند و طبق آنچه برآورد می‌شود، سلیمی، انوشیروانی، رستمی، نصیر شلال و محمد پور با ادامه این روند پشت خط مسابقه‌های جهانی لهستان خواهند ماند تا چوب اصرار و ماندن به حرف خویش را بخورند. با کیانوش رستمی، قهرمان جهان و نفر سوم المپیک در وزن 85 کیلوگرم در شرایطی تلفنی گفت‌وگو کردیم که می‌شد حدس زد او هم ته دلش نمی‌خواسته چنین وضعی برایشان رقم بخورد. هر چند که وقتی به او می‌گوییم به اردوی تیم ملی برگردد و قضیه را فیصله دهد، تصریح می‌کند ما پنج نفر با هم تصمیم گرفته‌ایم و باید با تصمیم جمعی نیز برگردیم.

آقا ی رستمی، چه خبر تازه؟

خبر خاصی نیست، الان در تهران هستم و می‌خواهم به دیدار وزیر ورزش بروم و دلیل غیبتم را در جلسه هفته گذشته توضیح دهم.

خب حالا بگو چرا در این جلسه حاضر نشدی؟

ساعت 2 بعدازظهر با من تماس گرفتند و گفتند ساعت 5 همان روز در دفتر وزیر باشم. در حقیقت من که در کرمانشاه بودم با فانتوم هم نمی‌توانستم خودم را دو ساعته به تهران برسانم.

خب چرا آنقدر دیر از این برنامه با خبر شدی؟

این را دیگر باید از فدراسیون بپرسید که چرا دیر خبرم کردند. می‌خواهم وزیر را ببینم و به او دلیل غیبتم را توضیح دهم.

خب حالا بگو چرا نمی‌خواهی در تمرینات تیم ملی حاضر شوی؟

خودتان قضیه را بهتر می‌دانید.

اما تا آنجا که به ما مربوط می‌شود می‌دانیم یک قضیه کوچک داخلی نباید به اینجا برسد که پنج وزنه‌بردار خوب این کشور از تیم ملی دور شوند.

قبول دارم، اما حرمت‌ها در تیم ملی از بین رفته بود.

این احترامی که از آن می‌گویید دوجانبه است، ضمن آن‌که بعید به نظر می‌رسد سرمربی تیم ملی از این نکته غافل باشد که نباید احترام قهرمانان تیم را حفظ کند.

به هر حال شرایط به‌گونه‌ای پیش رفت که ما دیدیم باید بایستیم و یک جایی حرف خودمان را بزنیم.

اما حیف نیست موضوعی قابل حل در خانواده وزنه‌برداری این‌قدر بغرنج شود؟

درست می‌گویید و قبول دارم، اما به هر حال سرمربی تیم ملی هم باید حرمت ما را نگه می‌داشت.

می‌شود راجع به این حرمت توضیحات بیشتری بدهی؟

حرمت کوچک و بزرگی در اردوی تیم ملی از بین رفته بود و حرمت ما جلوی کوچک‌ترها حفظ نمی‌شد.

همین؛ این‌که با یک صحبت حضوری با کوروش باقری قابل حل است، ضمن آن‌که کوروش خود نیز قهرمان بوده و متوجه است که باید یکسری اصول را رعایت کند.

بله ما هم همین را می‌گوییم، اما وضع در تیم ملی به‌گونه‌ای شده بود که حرمت‌ها رعایت نمی‌شد و ما هم بهتر دیدیم برای بدتر نشدن وضع، کنار کشیده تا حرف‌مان را به گوش مسئولان برسانیم.

اما شما خواسته‌های دیگری را جز این احترام مطرح کرده‌اید، مثل این‌که خواستار این شده‌اید با مربی دیگری در تمرینات تیم ملی کار کنید.

مگر این خواسته ایرادی دارد...

به ظاهر نه، اما اگر خودت سرمربی تیم ملی بودی می‌پذیرفتی یکی دیگر بدون هماهنگی شما قهرمانان تیم ملی را تمرین دهد ؟

خب، به هر حال اگر ما را می‌خواهند باید یک قدم نیز به طرف خواسته‌های ما برداشته شود.

آخر این خواسته شما غیرمنطقی است، چه اگر مبنا بر احترام باشد، این خواسته قابل تحقق است.

درست می‌گویید اما ما خیلی از مسائل را طی این چند سال تحمل کردیم و دیگر دیدیم نمی‌توان سکوت کرد و چیزی نگفت.

اما با ادامه این روند شما متضرر می‌شوید که تیم ملی و حضور در رقابت‌های جهانی را از دست می‌دهید؟

قبول دارم، اما ما پنج نفر با هم تصمیم گرفته‌ایم و حالا یک نفر نمی‌تواند آن را نقض کند.

به هر حال می‌شود این قضیه را یک جورایی که نه شما ضرر کنید و نه حرمت سرمربی تیم ملی زیر پا گذاشته شود، حل کرد.

قبول دارم، من تنها حرفی ندارم، اما شما بهتر است با چهار نفر بعدی نیز صحبت کنید.

حالا از وضع آمادگی خودت بگو؟

چه بگویم، فقط این را بگویم که آماده آماده هستم، دو روز قبل 220 کیلو را در دوضرب مهار کردم؛ یعنی دو کیلو بالای رکورد جهانی. با این رکورد می‌توانم دوباره قهرمان جهان شوم و رکورد تازه‌ای را به نام وزنه‌برداری کشورم ثبت کنم.

برای همین است که می‌گویم حیف نیست دور از تیم ملی باشی و مسابقه جهانی را از دست بدهی.

چه بگویم، من به قول خودم با بهداد، سجاد، سعید و نواب پایبندم و معتقدم یا با هم به تیم ملی بر می‌گردیم، یا جملگی مسابقه‌های جهانی را از دست می‌دهیم.

اما شما هم باید خواسته‌ای را طلب کنید که قابل انجام باشد.

چطور می‌شود فدراسیون وزنه‌برداری نیز یک قدم به طرف ما بردارد. ما تنها احترام می‌خواهیم، آیا این خواسته زیادی است.

خواسته زیادی نیست، اما شما می‌خواهید با استناد به این حرف با کوروش باقری کار نکنید و این حرف غیرمنطقی است.

به هر حال شما که از شرایط خبر دارید، می‌توانید واسطه شوید تا به قول معروف نه سیخ بسوزد و نه کباب.

به هر حال ما تلاش خودمان را می‌کنیم و بقیه ماجرا به خودتان ربط پیدا می‌کند که در خواسته‌تان تجدید نظر کنید.

حجت‌اله اکبرآبادی / گروه ورزش