کشف اثر بیهوشی گاز خنده

وی در آنجا آزمایش‌های مختلفی روی گازهای تازه شناخته شده انجام داد که هنگام انجام آنها موفق به کشف اثر بیهوشی گاز خنده یا اکسید نیتروس شد. این یک کشف مهم در آن زمان به شمار می‌آمد که می‌توانست به ایجاد تحولی بنیادین در پزشکی آن دوران منجر شود. او نتایج تحقیقات و یافته‌های خود را سال 1799 و در کتابی به نام «محققان، شیمی و فلسفه» منتشر کرد. شهرتی که وی پس از انتشار این کتاب به دست آورد، موجب ارتقای خیره‌کننده او در میان دیگر محققان انگلیس و حتی منطقه وسیعی از اروپا شد. طولی نکشید که به عنوان سخنران در انستیتو سلطنتی انگلیس مشغول به فعالیت شد.

او استادی هوشمند و زبردست بود و به گونه‌ای سخنرانی می‌کرد که تقریبا تمامی حضار سراپا محو فن بیان او می‌شدند. دیوی سال 1806 کتاب دیگری به نام «برخی واسطه شیمیایی الکتریسیته» منتشر کرد. یک سال بعد از انتشار این کتاب، کشف مهمی کرد. دیوی متوجه شد مواد قلیایی متشکل از ترکیبات اکسیژن با پایه‌های بازی هستند. این دانشمند همچنین از تکنیک الکترولیز برای کشف فلزات جدیدی نظیر پتاسیم، سدیم، باریوم، استرانتیوم، کلسیم و منیزیم استفاده کرد که تا پیش از آن سابقه نداشت. با انجام این اقدام بی‌سابقه، دیوی به یکی از شناخته‌شده‌ترین دانشمندان انگلیس تبدیل شد. او در سال 1812 از جورج سوم نشان شوالیه دریافت کرد. مایکل فارادی که به عنوان همکار و دستیار دیوی مشغول به فعالیت بود، او را در سفرهای مختلف تحقیقاتی که عمدتا برای بررسی نظریه فعالیت‌های آتشفشانی انجام می‌داد، همراهی می‌کرد. دیوی در سال 1815 لامپ ایمنی برای استفاده در معادن گازی اختراع کرد که به کارگران امکان می‌داد تا با استفاده از آن در معادنی که مملو از متان است، به استخراج زغال‌سنگ بپردازند. البته در همان سال، محقق دیگری به نام جورج استفنسون در نزدیکی نیوکاسل، چراغ مشابهی ساخته بود که همین مساله به مناقشه‌ای میان آن دو منتهی شد. هر دو مدعی بودند که نخستین مخترع این لامپ هستند. خدماتی که دیوی به دانش بشری کرده است، بسیار مثمرثمر بوده و نتایج آن در صنایعی نظیر کشاورزی، معدن و چرم‌سازی دیده می‌شود. وی در سال 1829 درگذشت.

مهدی کیا