دوران امامت امام باقر (ع) ابتدای دوره جدیدی در تاریخ تشیع است. ائمه پیشین به‌واسطه هراسی که دستگاه حاکمه وقت از آنها داشت، مجال چندانی را برای نشر و ترویج معارف شیعی نیافتند. خلفای بنی‌امیه پس از به قدرت رسیدن همواره نسبت به علی بن ابیطالب و اولاد او احساس خطر می‌کردند چرا که ایشان و فرزندانش نزدیک‌ترین نسبت را با پیامبر اسلام(ص) داشتند و بنابراین خلفای بنی‌امیه همواره اعتبار دستگاه خلافت را دربرابر اهل بیت در معرض خطر می‌دیدند.
کد خبر: ۷۸۹۷۴۵
نهضت امام باقر(ع)؛ تداوم نهضت عاشورا

همین موضع ضعف خلفا باعث شد هر روز بر اختناق بنی امیه علیه ائمه(ع) و شیعیان افزوده شود به نحوی که دستگاه حاکمه هرگونه ارتباطات ائمه با شیعیان را محدود کردند.

اوج این فضای اختناق به انقلاب امام حسین (ع) علیه دستگاه یزید منجر شد و به رسوایی سلسله بنی‌ امیه انجامید.

پس از این رسوایی، حاکمان جور دریافتند که محدودیت ائمه اطهار(ع) دیگر امکانپذیر نیست و بنابراین بتدریج چاره‌ای ندیدند که تا حدی فضا را برای ائمه بازتر کنند.

نشر معارف شیعی آغاز شد: امام سجاد(ع) در قالب ادعیه‌ای که به صحیفه سجادیه موسوم شد، این معارف را اشاعه داد و امام باقر (ع) و امام صادق (ع) در قالب کلاس‌ها و جلسات درس که بهترین فضا را برای اسلام‌شناسی، در اختیار دانش‌پژوهان زمان امکان‌پذیر ساخت.

بنابراین دوران امامت امام باقر (ع) مصادف بود با اشاعه و ترویج معارفی ناب که تا پیش از آن، در سینه ائمه پیشین مکتوم مانده بود.

دوران ترویج علم و معرفت شیعی مرهون انقلاب و رشادت سیدالشهداء (ع) و یارانش بود، و این درسی است برای کل تاریخ بشریت که مقاومت اساس و مبنا و مقدم بر هر اقدامی است، حتی مقدم بر علم‌آموزی و کسب معرفت، چرا که تا زمانی که فضایی مناسب برای اشاعه علوم و معارف حاصل نشود، ترویج علم، عملا امکا‌ن‌پذیر نخواهد بود.

نهضت علمی امام باقر (ع) تکمیل و ادامه مجاهدت حضرت اباعبدالله است، و ماموریت امام پنجم، صرفا در شکل ظاهری و نه ماهیتا، با ماموریت جدش متفاوت بود.

حسین برید - جام‌جم

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰
فرزند زمانه خود باش

گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر

فرزند زمانه خود باش

نیازمندی ها